Tesiari jarraika zalantza batera
iritsi naiz, eskolak lehentasuna ematen omen dio lengoaiari arteen gainetik.
Egia ote? Lengoaia erakusten zaigu txikitatik baina kapazak ote gara lengoaia erabiliz
nahi dugun oro deskribatzeko? Funtzio komunikatiboa hezkuntzan txertatu behar
dugula dioten ahotsak gero eta gehiago dira; arteari ere erantsi diezaiokegun
ideia.
Ikasi dezakegu pintzela heltzen,
margoaren ezaugarriak, zertzeladarenak, nola margotu finean; baina margotzen
ikasteko margotu beharko dugu, hanka sartu, gaizki egin, hausnartu, pentsatu,
hobetu…
Gero, erlaxaziorako tartea hartu
dugu. Eskertu dudana. Arnasari arreta eman eta buruko minak ahaztu, estresa
lasaitasun putzu txiki batean itotzeko saiakera. Apenas busti da baina eskertu
dut. Gorputz hezkuntza ikasgaian ere ohartu izan naiz erlaxazioari tarte
handiagoak eskaintzen hasi beharko nukeela.
Azkenik, gure objektuak aurkeztu ditugu. Nik Leotolde ipuina ekarri dut, lagun baten haurrari irakurri diodan azkena. Kolore biziak dauzka, neon kolore argiak. Istorioa ere polita da eta genero lanketa bat ikusi daiteke bertan; eskema zaharkituen haustura. Ikaskideek eurenak erakutsi dizkidate gero, panpinak, ipuintxoak… Nik txikitako objektu trantsizionalik ez nuela izan esan dit amak. Irakaslea harritu da, amari berriz galdetuko diot, agian ahaztu zaio…
Iruzkinak
Argitaratu iruzkina